Koekoeksjong

Ook verschenen van Camilla Läckberg:IN DE FJÄLLBACKA-SERIEIJsprinsesPredikantSteenhouwerZusjeOorlogskindZeemeerminVuurtorenwachterEngeleneilandLeeuwentemmerHeksMET HENRIK FEXEUSBoxCultusANDEREGouden kooiZilveren vleugelsVrouwen zonder genade Camilla LäckbergKoekoeksjongVertaald uit het Zweeds door Ron Bezemer Deze uitgave is tot stand gekomen door bemiddeling van Nordin Agency, Zweden.Oorspronkelijke titel: GökungenOorspronkelijk uitgegeven door: Bokförlaget Forum, Stockholm 2022© Camilla Läckberg, 2022© Vertaling uit het Zweeds: Ron Bezemer, 2023© Nederlandse uitgave: The House of Books, Amsterdam 2023Omslagbeeld: © Henrik Sorensen/Getty ImagesOmslagontwerp: Roald Triebels, AmsterdamAuteursfoto: © Magnus RagnvidISBN 978 90 443 5461 4ISBN 978 90 443 5462 1 (e-book)NUR 332www.thehouseofbooks.comwww.overamstel.com The House of Books is een imprint van Overamstel uitgevers bvAlle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotografie, microfilm of op welke wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor Simon ZATERDAG Hij bekeek de foto’s nauwkeurig. Hij wist dat Vivian geïrriteerd was omdat hij besloten had dat ze niet naar het feest zouden gaan, maar hij kon zich er gewoonweg niet toe zetten. De tijd had hem uiteindelijk ingehaald en hem gedwongen naar de waarheid te zoeken. Misschien had hij dat al lang geleden moeten doen.Wat er gebeurd was, had door de jaren heen als een molensteen om zijn nek gehangen. Hij was bang geweest voor de vragen, voor de antwoorden en voor alles wat daartussen lag. De keuzes die hij had gemaakt, hadden hem gevormd tot de man die hij was. En wat hij nu in de spiegel zag, was niet bepaald eervol. Ervoor kiezen je leven te leiden met een blinddoek voor je ogen, was dat nooit. Ten slotte had hij zichzelf gedwongen hem af te leggen. En te handelen vanuit wat hij zag. Langzaam en zorgvuldig pakte hij de ingelijste foto’s, een voor een. Hij zette ze tegen de muur en telde er zestien. Ze waren er allemaal.Hij deed een paar stappen naar achteren en bekeek ze. Daarna richtte hij zich op de eenvoudigere, lege lijstjes. Dat waren zijn plaatsvervangers. Op papiertjes schreef hij van elk van de te exposeren foto’s de naam, met grote, ongelijkmatige letters. Vervolgens nam hij een rolletje tape en maakte de papiertjes vast in de lege lijsten. Hij had de foto’s zelf niet nodig om ze voor zich te kunnen zien als hij ze over de witte muren van de galerij verplaatste. Elke foto voor de komende tentoonstelling stond op zijn netvlies gebrand en hij kon ze zo uit zijn geheugen opdiepen en ze duidelijk zien.Het zou hem nog veel uren kosten, waarschijnlijk tot diep in de nacht, om de hele expositie op te hangen, dat wist hij, en hij zou er morgen de prijs voor betalen. Hij was geen jonge man meer. Maar hij wist ook dat hij zich tijdens de vernissage over twee dagen lichter en vrijer zou voelen dan in vele jaren.De gevolgen van wat hij gekozen had te doen zouden dramatisch zijn. Maar daar kon hij geen rekening mee houden. Hij had al veel te veel jaren met veel te veel rekening gehouden. Ze hadden allemaal in de donkere schaduw van zijn leugens geleefd. Natuurlijk liepen ze het risico verpletterd te worden, maar toch was hij van plan zijn waarheden te onthullen. En die van hen.Zelf had hij zich nog nooit zo vrij gevoeld als nu, terwijl hij voorzichtig het papiertje met het woord Schuld in een van de lijsten vastzette.Zelfs de dood kon hem niet langer afschrikken.Erica Falck rekte zich uit. De warmte van haar bed maakte het verleidelijk om te blijven liggen, maar ze had Louise Bauer beloofd haar al over een uur te ontmoeten voor een gezamenlijke powerwalk. Eigenlijk begreep ze niet waarom ze die afspraak had gemaakt. Maar Louise was waarschijnlijk gestrest voor de komende festiviteiten en zou wel behoefte hebben aan een praatje.‘Moeten we er vanavond echt naartoe?’Patrik kreunde naast haar en legde het kussen op zijn gezicht. Erica trok het van hem af en sloeg hem er zachtjes mee.‘Het wordt vast hartstikke gezellig! Goed eten, een paar glazen heerlijke wijn, je vrouw bij wijze van uitzondering netjes opgemaakt…’Patrik vertrok zijn gezicht en deed zijn ogen dicht.‘Een party ter gelegenheid van een gouden bruiloft, Erica. Hoe feestelijk kan dat zijn? Een heel stel verwaande gasten en eindeloze speeches. Je snapt toch wel wat voor type mensen daarnaartoe komt?’Hij kreunde weer.‘We gaan in elk geval, dus kun je maar beter op je tanden bijten en een positieve houding aannemen,’ zei Erica.Ze was nu waarschijnlijk de grens van haar flinkheid gepasseerd, dus boog ze zich naar Patriks kant van het bed. Streelde zacht zijn borstkas. Daaronder sloeg zijn hart zo krachtig dat het maar moeilijk te geloven was dat hij ooit hartproblemen had gehad. Toch bleef ze altijd ongerust.‘Louise verwacht ons. Bovendien hou ik ervan je in een pak te zien. Daarin zie je er waanzinnig knap uit, vooral in dat donkerblauwe.’‘Ach, je vleit me aIleen maar.’Patrik kuste haar op de mond, eerst voorzichtig, om vervolgens over te gaan op een innigere kus. Hij trok haar dicht, heel dicht tegen zich aan, en Erica voelde zoals altijd hoe haar man ervoor zorgde dat haar hele lijf warm en zacht werd.‘De kinderen kunnen elk moment uit bed komen,’ mompelde ze met haar mond tegen de zijne.Patrik reageerde door het dekbed over hun hoofden te trekken. Daaronder werd het al snel warm, in hun bubbel bestond op dat moment niets anders dan zij tweeën. Hun lippen. Hun ademhaling.Toen bevestigde een harde plof waar Erica al voor had gewaarschuwd.‘Verstoppertje!’Noel gilde van plezier terwijl hij op het bed op en neer stuiterde. Als een kanonskogel kwam Anton er direct achteraan en landde trefzeker op Patriks familiejuwelen.‘Godallem…’ Hij hield zich in na een blik van Erica. ‘Verdorie!’Noel en Anton stikten van het lachen. Erica zuchtte glimlachend. Zij en Patrik hadden slechts een paar seconden gehad dat ze met z’n tweeën waren, het moest maar genoeg zijn. Ze boog zich over de twee jongetjes en kietelde ze zo dat ze huilden als wolven.‘Ik heb geprobeerd ze tv te laten kijken, maar ze gingen ervandoor toen ik de yoghurt tevoorschijn haalde.’Maja stond bij de deur in haar nachtjapon