Gelukkig in Clover Cottage


 
 
 
 Van Christie Barlow zijn verschenen:
 Welkom thuis in Love Heart Lane
 Geheimen op Foxglove Farm
 
 
 © 2020 Christie Barlow
 All rights reserved
 © 2023 Nederlandse vertaling
 uitgeverij Luitingh-Sijthoff bv, Amsterdam
 Alle rechten voorbehouden
 Oorspronkelijke titel Clover Cottage
 Vertaling Karin Pijl
 Omslagontwerp Bij Barbara / © HarperCollinsPublishers Ltd 2020
 Omslagbeeld Shutterstock
 Opmaak binnenwerk Crius Group, Hulshout
 ISBN 978 90 210 3776 9
 ISBN 978 90 210 3778 3 (e-book)
 ISBN 978 90 210 3836 0 (luisterboek)
 NUR 302
 www.christiebarlow.com
 www.lsamsterdam.nl
 www.boekenwereld.com
 Uitgeverij Luitingh-Sijthoff vindt het belangrijk om op milieuvriendelijke en verantwoorde wijze met natuurlijke bronnen om te gaan. Bij de productie van dit boek is daarom gebruikgemaakt van papier waarvan het zeker is dat dit niet tot bosvernietiging heeft geleid.
 In liefdevolle herinnering aan Margaret Jean Ridal
 04.01.31 – 2.11.19
 88 jaar
 Voor altijd in ons hart.
 
 
 
 2
 Tien minuten later zat Allie nog steeds op het bankje. Ze trok haar knieën naar haar borst en terwijl ze inademde, sloot ze haar ogen en zuchtte.
 Ze wilde niet meteen door naar huis en een drukke pub onder ogen komen met een spervuur van vragen van haar ouders waarom ze zo vroeg thuis was.
 Het huilen stond haar nog steeds nader dan het lachen. Ze voelde zich gekwetst door Rory’s reactie en het gevoel afgewezen te zijn was beslist niet fijn. Hoe moesten ze nu verder? Vanavond had ook heel anders kunnen verlopen. Op dit moment hadden ze een feestje kunnen vieren, hadden ze de champagne misschien wel ontkurkt. Allie wist dat ze Rory meteen naar het huis zou hebben gesleept om naar binnen te kijken. Maar in plaats daarvan voelde ze zich rot en zat ze hier alleen.
 Terwijl ze langzaam en rustig ademhaalde, staarde ze naar het uitzicht voor zich, dat adembenemend mooi was. Het was al even geleden dat ze naar de top van Heartcross Mountain was gelopen, waar je kilometers ver kon kijken. Ze sloot haar ogen en dacht terug aan het eerste echte afspraakje van haar en Rory, een picknick op de berg. Terwijl ze eraan dacht moest ze glimlachen. Het was lekker weer geweest met een licht briesje, terwijl ze omhoogklommen naar de pas en over het rotsige pad verder liepen. Ongeveer halverwege stond een klein stenen gebouwtje dat Allie en haar vriendinnen tijdens de lange zomervakanties als kind als schuilplaats gebruikten. Op die plek hadden ze hun kleed neergelegd. Rory had de picknickmand met een beetje hulp van Bonnies Theesalon gevuld, en Allie was de hele tijd zo opgewonden geweest dat ze niet kon eten. Ze waren op hun rug gaan liggen met hun gezichten naar de hemel toen Rory zijn vingers voorzichtig met de hare had vervlochten en haar op één elleboog steunend voor de allereerste keer had gekust.
 Ping! Allie keek op haar telefoon. Drie gemiste oproepen en drie appjes, allemaal van Rory. Ze tikte op het scherm en begon met gebogen hoofd zijn berichtjes te lezen.
 Waar ben je? x
 Neem alsjeblieft op x
 Bel me zodra je dit leest x
 Rory leek haar wanhopig te pakken willen krijgen, maar op dit moment wist Allie niet wat ze tegen hem moest zeggen. Toen ze achter zich een takje hoorde knappen, draaide ze zich om en zag haar vriendin Felicity staan.
 ‘Ik ben aan het joggen! Vraag maar niks, ik probeer wat pondjes kwijt te raken en fit te worden. Al die taartjes zijn funest voor mijn taille.’ Ze sloeg op haar buik, maar toen ze Allie aankeek, vervaagde haar glimlach. ‘Slechte dag?’ vroeg Felicity terwijl ze haar ogen samentrok.
 Waar zal ik beginnen, dacht Allie terwijl ze haar adem uitblies. ‘Dat kun je wel zeggen.’
 Felicity ging naast haar zitten, en even bleven beide vrouwen zwijgend naar het uitzicht staren. Toen vroeg Felicity aarzelend: ‘Wat is er aan de hand? Wil je erover praten?’
 Allie huilde niet zo gauw. Ze wist dat Felicity ervan zou opkijken en bezorgd zou zijn als ze haar overstuur zag. ‘Je kent het vast wel, je denkt dat je leven geweldig is, en dan ineens…’ Allies stem haperde terwijl ze met de rug van haar hand een traan wegveegde die over haar wang gleed.
 ‘Zo erg kan het toch niet zijn?’ zei Felicity in een poging haar te troosten.
 ‘Denk jij dat je ooit met Fergus gaat samenwonen?’ vroeg Allie terwijl ze haar vriendin aankeek.
 ‘Dat is wel het plan,’ zei Felicity, ‘maar het is niet altijd zo eenvoudig, hè?’
 Allie wist dat Felicity’s leven en relatie met Fergus ingewikkeld waren. Haar hart ging naar haar vriendin uit, die in het verleden een aantal dappere beslissingen had genomen, waaronder acht jaar uit Heartcross verdwijnen om in Londen op zichzelf te gaan wonen.
 ‘Fergus en ik hebben het er vaak over, en ik zou de kans meteen aangrijpen om met hem en Esme samen te wonen – ze zijn mijn alles. Maar de timing en het huis moeten wel goed zijn. En laten we wel wezen: er verhuist eigenlijk nooit iemand uit Heartcross en er staan maar weinig huizen te koop.’
 ‘Dat is precies mijn punt.’
 ‘Huh? Ik volg je niet.’
 ‘Wat zou je denken als iemand Fergus en jou een huis in Heartcross schonk?’
 ‘Dat ik droom of de loterij heb gewonnen!’
 ‘Ik dacht dat ik de loterij had gewonnen,’ zei Allie ernstig, waarna ze alle details van de avond tot dusver met haar vriendin deelde.
 Felicity zuchtte. ‘Dit had ik niet verwacht. Clover Cottage, wauw… Fantastisch! En James heeft het huis in zijn testament aan Stuart en Alana nagelaten en zij geven het aan jou en Rory?’ zei ze, duidelijk blij voor haar vriendin.
 Allie knikte. ‘Daar komt het op neer, maar Rory wil het niet en heeft het teruggegeven.’
 ‘Echt? Is hij gek? Ik zou er meteen gaan rondkijken.’
 Daar dacht Allie precies zo over. Ze keek nog een keer op haar telefoon. Ze had hem op stil gezet, maar daar flitste Rory’s naam op het scherm. Hij probeerde haar weer te bereiken. Ze wist dat