Het duistere geheim van Lily (Pencradoc-serie, #2)

Het duistere geheim van Lily Kirsty Ferry Het duistere geheim van Lily is een uitgave van Choc Lit NL Copyright © 2023 Choc Lit NL Auteur: Kirsty Ferry Oorspronkelijke titel: Lily’s Secret Vertaling: Roos Griffioen Tekstredactie: Marieke Veringa Omslagontwerp: Jen Minkman/Dutch Venture Publishing Eerste uitgave juli 2023 NUR 343 ISBN 978-94-93265-52-3 Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze dan ook, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Inhoudsopgave Titelpagina Copyright Pagina Hoofdstuk Een | Heden 1895 Hoofdstuk Twee | Heden 1895 Hoofdstuk Drie | Heden 1895 Heden Hoofdstuk Vier | 1895 Heden Hoofdstuk 5 | 1895 Heden Hoofdstuk zes | 1895 Heden Hoofdstuk Zeven | 1895 Heden 1895 Hoodfstuk Acht | Heden Hoofdstuk Negen | 1895 Heden 1895 Hoofdstuk Tien | Heden Hoofdstuk Elf | 1895 Heden Hoofdstuk Twaalf | 1895 Heden Hoofdstuk Dertien | Heden 1895 Hoofdstuk Veertien | Heden 1895 Hoofdstuk Vijftien | Heden Hoofdstuk Zestien | 1887 Hoofdstuk Zeventien | Heden 1895 Hoofdstuk Achttien | Heden 1895 Hoofdstuk Negentien | Heden 1895 Hoofdstuk Twintig | Heden Hoofdstuk Eenentwintig | Heden 1895 Heden 1895 Hoofdstuk Tweeëntwintig | Heden 1895 Hoofdstuk Drieëntwintig | Heden Epiloog | 10 augustus 1895 Hoofdstuk Een Heden Cordelia Beaumont had er genoeg van. Ze had genoeg van de zomerhitte in Londen. Ze had genoeg van haar dodelijk saaie en eentonige uitzendbaan bij de receptie van een PR-firma, wat eigenlijk opwindend zou moeten zijn, maar het absoluut niet was, en vandaag had ze er schoon genoeg van dat Roland, haar bovenbuurman, haar onder aan de trap had gevonden en haar had verteld dat haar zeer geliefde flat in de mooie nieuwe wijk in Kentish Town onder water stond. Blijkbaar was er een waterleiding gebarsten in zijn badkamer, had de vloer het begeven en had het water een weg gevonden naar haar appartement. Ze keek op naar het appartementengebouw en zuchtte inwendig, zelfs toen Roland haar geruststelde dat zijn verzekering wel over de brug zou komen. Het appartement dat ze huurde was van haar beste vriendin Merryn, die nu bij haar partner Kit Penhaligon woonde in een kleine cottage in Marazion, Cornwall. Kit was een kunstenaar en bezat een bedrijf in Marazion en hij gaf kunstworkshops. Het kunstcentrum waar Kit lesgaf, hoorde bij Pencradoc, zijn ouderlijk huis dat hij samen met zijn broer had geërfd. Toen Kit en Merryns relatie serieuzer werd, hoefde Merryn niet lang na te denken en verhuisde ze en verhuurde ze haar flat aan Cordy, die er genoeg van had – alweer – om een kamer zo klein als een schoenendoos te huren in een gemeenschappelijke woning. Cordy’s hart lag bij acteren en ze had haar huis in Oxfordshire achtergelaten en was naar Londen gegaan, maar de banen lagen niet voor het oprapen. Met uitzendbaantjes, hoewel zo nu en dan enorm saai, verdiende ze in ieder geval wat geld. Maar vandaag besefte Cordy dat ze nogal vaak overal genoeg van had. Ze dacht ook aan de stranden en heiden in Cornwall, de wind die vanuit de kust door haar haar blies en de achterkant van haar nek kietelde, het idee dat ze zich op ieder willekeurig moment in de zee kon laten vallen om doorweekt te worden door de zoute oceaan. Het was iets waar ze nu enorm naar verlangde. Ze had eens geprobeerd te baden in de vijvers bij Hampstead Heath, maar het was nogal een uitdaging om er te komen en de metro die vol zat met warme, bezwete mensen op de weg naar huis had de kalmte die ze door deze ervaring had bereikt, plotsklaps doen verdwijnen. Maar een strand. In Cornwall. Oh god. Perfectie. ‘Hoelang denk je dat het allemaal gaat duren om het te regelen? De overstroming? Mijn flat?’ ‘De schade-expert komt zo snel mogelijk. Hopelijk duurt het niet te lang.’ Roland lachte naar haar, zijn ogen groot en hoopvol. Hij had er een hekel aan als iemand door hem van streek was. ‘Goed. Oké.’ Ze knikte. Wat kon ze anders doen? Het was niet de schuld van Roland. ‘Bedankt voor het regelen. Ik denk dat ik maar een logeeradresje moet zoeken voor een paar dagen. Ik moet wat dingen inpakken en ik zal je laten weten wanneer ik ga en waarnaartoe.’ Ze wist diep vanbinnen dat ze al had besloten waar ze heen zou gaan. Ze zou als eerste het uitzendbureau bellen en de dag netjes uitwerken en ze zou kijken of ze vanavond bij haar vrienden Ash en Paul kon blijven. ‘Ik denk dat ik vanavond bij mijn vrienden blijf, maar misschien neem ik even vakantie als dat nodig is.’ ‘Het spijt me zo,’ zei Roland nogmaals. ‘Als ik iets kan doen...’ ‘Nee, het maakt niet uit.’ Ze glimlachte naar haar buurman en pakte haar telefoon. ‘Kijk, ik ben er al mee bezig. Oh, hoi Ash!’ ‘Hallo Cordy! Hoe gaat het?’ vroeg Ash en hij klonk verheugd om haar te horen. Ash en Paul woonden in Pimlico en ze vonden het altijd gezellig als ze zo nu en dan bleef slapen als ze in de buurt van West End was. ‘Lieve Ash. Het kon beter. Ik wil je om een kleine gunst vragen.’ ‘Vraag maar raak. Maar ben je weer terug bij Toby? Want als je kaartjes kunt krijgen voor zijn laatste show zal ik de woorden ‘omkoperij’ of ‘corruptie’ totaal niet gebruiken.’ Cordy trok een gezicht. ‘Nee. Toby en ik zijn uit elkaar, zoals je goed weet.’ Ash en Paul hadden het geweldig én een beetje indrukwekkend gevonden toen ze met Toby Fowler was, haar meest recente ex, die een soort beroemdheid was op West End. De jongens hadden het maar niks gevonden toen ze uit elkaar gingen. Toby Fowler was erg goed in het ‘kopen’ van hun vriendschap en Ash en Paul, heerlijk als ze waren, hadden een zwak voor gratis kaartjes voor West End. ‘Je moet aardig tegen hem doen, ook als er niks te krijgen