De schreeuw van de zeearend

Over het boekIn het hoge noorden van Zweden, buiten het zicht van de media, trekt de aanwezigheid van onontgonnen natuurlijke bronnen veel internationale bedrijven, goudzoekers en criminaliteit aan. Lisbeth Salander is niet vanwege dit probleem naar het noorden gereisd, maar omdat ze aangesteld is als voogd van haar nichtje Svala, wier moeder is verdwenen. Mikael Blomkvist is ook op weg naar het noorden voor ongemakkelijke familiezaken: de bruiloft van zijn dochter. Mikael kent de aanstaande bruidegom amper en deze lijkt wat te verbergen. Als de familie bedreigd wordt, moet Mikael uitzoeken wat er aan de hand is en hen proberen te beschermen. Alleen Lisbeth is zijn laatste hoop. De schreeuw van de zeearend is het zevende deel in de iconische Millennium-serie die Stieg Larsson ooit begon. Wereldwijd werden er meer dan 100 miljoen exemplaren van verkocht. Nu is het stokje door de erfgenamen van Larsson doorgegeven aan een van de grootste bestsellerauteurs van Zweden. Over de auteurKarin Smirnoff heeft als journalist gewerkt en is eigenaar van een houtbedrijf. Ze debuteerde in 2018 met Mijn broer, het eerste deel in de zeer succesvolle trilogie over Janna Kippo, waarvan in Zweden inmiddels meer dan 600.000 exemplaren verkocht zijn. In dezelfde reeks Mannen die vrouwen hatenDe vrouw die met vuur speeldeGerechtigheidWat ons niet zal dodenDe man die zijn schaduw zochtZij die moet sterven Wilt u op de hoogte blijven van de romans en literaire thrillers van Uitgeverij Signatuur? Meldt u zich dan aan voor de literaire nieuwsbrief via onze website www.uitgeverijsignatuur.nl. Karin SmirnoffDe schreeuw van de zeearendMillennium 7Vertaald uit het Zweeds door Edith SybesmaSignatuur2023 Copyright © 2022, Karin Smirnoff & Moggliden abOorspronkelijke titel: Havsörnens skrikVertaald uit het Zweeds door Edith Sybesma© 2023 Uitgeverij Signatuur, Amsterdam en Edith SybesmaAlle rechten voorbehouden Omslagbeeld: © Larry Rostant (foto)Omslagontwerp: © Andrew SmithBewerking Nederlands omslag: Select Interface (Henk Koop)Foto auteur: © Thron UllbergTypografie: Pre Press Media Groep, LeerdamDruk- en bindwerk: Wilco, Amersfoort isbn 978 90 449 3509 7nur 302 Eerste druk, mei 2023 Voor het citaat uit de Edda op bladzijde 5 is gebruikgemaakt van de vertaling uit het Oudijslands door Marcel Otten. Op bladzijde 98 en 269 wordt geciteerd uit het nummer ‘Där gäddan simmar’ (Waar de snoek zwemt), geschreven door Hooja en Mårdhund. Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door foto­kopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor zover het maken van reprografische verveelvoudigingen uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikel 16 h Auteurswet 1912 dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoedingen te voldoen aan Stichting Reprorecht (Postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.reprorecht.nl). Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16 Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting pro (Stichting Publicatie- en Reproductierechten Organisatie, ­Postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.stichting-pro.nl). Dit e-book leest het best als het lettertype op de e-reader is ingesteld op ‘origineel’, ‘standaard’ of ‘default’. Verder wordt aangeraden om de volgende instellingen te kiezen: ‘niet uitvullen’ en ‘niet afbreken’. Ik zie de aarde voor de tweede maalgroenverfrist oprijzen uit zee.Watervallen klateren, erboven de adelaar,langs de bergwanden jaagt hij op vis.‘Völuspá, Het visioen van de zieneres’Edda 1De opruimer neemt de tijd op. Vanaf het moment waarop hij de stukken vlees op de voerplaats heeft gelegd duurt het eenenveertig seconden voordat de eerste arend, een vrouwtje, naar beneden duikt.Waar de vogels precies vandaan komen weet hij niet. Misschien zitten ze in een boom in de buurt of zweven ze een paar duizend meter boven hem. Met een gezichtsvermogen dat tweehonderd keer scherper is dan dat van de mens zoomen ze van kilometers ver in op een prooi. Zelf volgt hij, goed verborgen in een schuilplek zo’n vijftig meter van het aas, de maaltijd door zijn verrekijker.Zeer scherp gezichtsvermogen, tien letters. Arendsogen. De tederheid die hij voor de vogels voelt is geen vaderlijke liefde, want daar weet hij niets van. Toch ziet hij ze als zijn kinderen.Ze zijn altijd in zijn gedachten, vanaf het moment van opstaan tot het naar bed gaan. Bij alle noodzakelijke klussen, zoals hout hakken, eten koken en vuur maken, denkt hij aan ze. Hebben ze gepaard? Redden de jongen het? Kunnen ze genoeg voedsel vinden? Komen ze de winter door? Jawel. Met zijn hulp en een redelijk woelmuizenjaar zullen ze de winter wel doorkomen.Hij wrijft met zijn vuist over zijn ogen. De zon staat nu hoger en verwarmt zijn rug. Misschien voor het laatst deze herfst. Het maakt niet uit. Hij heeft zijn huis in een hoek van de wereld die de mens vergeten is. Al is ‘huis’ misschien te veel gezegd. Een houten bouwsel dat leegstond sinds de laatste bosarbeiders begin jaren zestig waren verdwenen en het gebied als reservaat was geclassificeerd.Het terrein is ontoegankelijk met zijn onregelmatige structuur van oerbos, meertjes, moerassen en bergen. Er is ook geen echte weg erheen. Behalve dierenpaadjes zijn er slechts vage sporen te zien van een oudere bosweg die de natuur nu bezig is te heroveren. De enige manier om er te komen is te voet of met een quad, maar dan moet je de weg kennen.Vanaf de dichtstbijzijnde grote weg is het ruim tien kilometer. Hij beweegt zich in een straal van hooguit een paar kilometer rond het huisje. In het begin markeerde hij richtingen met takjes om niet te verdwalen. Hij heeft een beek om in te vissen, afdakjes voor houtvoorraden en geschikte open plekken om vogels en klein wild te verschalken.Het huisje is een vrijplaats. Spaarzaam gemoderniseerd met een dieselgenerator, die hij gebruikt voor het opladen van zijn mobiel. Hier is hij niemand. Een man zonder naam, achtergrond of toekomst. Hij bestaat, meer niet. Hij leeft bij de dag. Gaat vroeg slapen. Wordt wakker als het licht wordt. Doet wat hij moet doen zonder erover na te denken of dat goed of fout is.In de houten muren staan jaartallen gekerfd. En namen.