Vlucht

Flock (Vlucht) Deel 1 van de Ravenhood-serie Een liefdesverhaal vol spanning, passie en plotwendingen dat je ademloos achterlaat De afspraak is simpel: het enige wat de negentienjarige studente Cecilia Horner hoeft te doen, is het een jaar uithouden bij haar van haar vervreemde vader in het kleine stadje Triple Falls en in zijn fabriek werken. In ruil daarvoor betaalt hij niet alleen haar collegegeld, maar ontvangt ze ook een klein fortuin waarmee Cecilia haar alleenstaande moeder kan helpen. Maar alles verandert wanneer ze Sean ontmoet op haar eerste werkdag. Hij stelt haar voor aan zijn hechte vriendenkring – waaronder de mysterieuze Dominic – een groep mannen die volgens hun eigen regels leeft en allemaal dezelfde tatoeage van een raaf hebben. Cecilia is van nature geen durfal, maar verblindt door haar gevoelens voor Sean én Dominic is het lastig om naar haar verstand te blijven luisteren. Ze is vastbesloten om te genieten van haar zomer in Triple Falls en open te staan voor nieuwe ervaringen, waar ze ook toe leiden. Collega-auteurs over Vlucht ‘Het is het meest onvoorspelbare, meeslepende en sexy werk dat ik het hele jaar heb gelezen. Een absolute traktatie van Kate Stewart.’ L.J. Shen, USA Today-bestsellerauteur van Vicious ‘Vlucht is niet zomaar een boek, het is een ervaring. Een briljante verkenning van wat er gebeurt als liefde, verlangen en diepe geheimen op een kruispunt komen, allemaal meesterlijk verweven in een roman die niet meer neer te leggen is.’ Emma Scott, USA Today-bestsellerauteur ‘Gevat. Prikkelend. Edgy. Prachtig origineel.’ Jewel E. Ann, Wall Street Journal- & USA Today-bestsellerauteur Luister naar de Ravenhood-afspeellijst op Spotify terwijl je leest: boekerij.nl KATE STEWART Flock (Vlucht) Kun jij de verleiding weerstaan? Deel 1 van de Ravenhood-serie Vertaald door Ans van der Graaff ISBN 978-90-225-9813-9 ISBN 978-94-023-2085-5 (e-book) ISBN 978-90-528-6579-9 (audio) NUR 302 Oorspronkelijke titel: Flock Omslagontwerp: ClarkevanMeurs design Omslagbeeld: © Adobestock Auteursfoto: © Lauren Perry Zetwerk: Pier Post © 2020 Kate Stewart © 2023 Nederlandse vertaling Meulenhoff Boekerij bv, Amsterdam Niets uit deze uitgave mag openbaar worden gemaakt door middel van druk, fotokopie, internet of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Deze is voor mijn broer, Tommy, die dapper de dingen benoemt zoals ze zijn, ongeacht in wat voor gezelschap hij verkeert. Bedankt dat je me hebt geleerd dat het oké is om twijfels te hebben, maar niet om erin te blijven hangen. Al mijn liefde en respect, broertje. ‘Er bestaat een legende over een vogel die maar één keer in zijn leven zingt, lieflijker dan welk ander wezen op aarde. Vanaf het moment dat hij zijn nest verlaat zoekt hij naar een doornboom, en hij rust niet voor hij die heeft gevonden. Dan spietst hij zich al zingend tussen de ruige takken op de langste en scherpste doorn. En stervend stijgt hij boven zijn ondraaglijke pijn uit en zingt een lied dat dat van leeuweriken en nachtegalen naar de kroon steekt. Een ongeëvenaard lied, waarvoor hij met zijn leven betaalt. Maar de hele wereld luistert zwijgend en God in de hemel glimlacht. Want het beste is alleen ten koste van de grootste smart te verkrijgen… Zo vertelt de legende het tenminste.’ –Colleen McCullough, De doornvogels Proloog Ik ben opgegroeid met een gestoord idee. Dat zal ik even uitleggen. Ik ben opgegroeid met het idee dat een liefdesverhaal pas een echt liefdesverhaal is als er een martelaar in voorkomt of als er sprake is van een groot offer. Bij mijn favoriete boeken, liefdesliedjes, films – degene die nog een poos blijven nagalmen – kan ik nog lang nadat ik de laatste bladzijde heb omgeslagen, nadat de laatste noten langzaam zijn weggestorven of de aftiteling voorbij is gekomen, verdrietig zijn. Daardoor geloofde ik het omdat ik mezelf dwóng het te geloven en ontwikkelde ik een buitengewoon masochistisch, romantisch hart, wat resulteerde in mijn gestoorde idee. Toen ik dit verhaal – mijn eigen verknipte sprookje – beleefde, wist ik dat niet, want ik was jong en naïef. En ik gaf toe aan de verleiding en voedde het beest, dat met elke haal, elke slag, elke klap hongeriger werd. Dat is het vreemde van fictie versus werkelijkheid. Je kunt je eigen liefdesverhaal niet overdoen omdat het – tegen de tijd dat je beseft dat je het doormaakt – al voorbij is. Dat was bij mij in elk geval zo. Al die jaren later ben ik ervan overtuigd dat ik mijn verhaal tot leven heb gewekt vanwege dat gestoorde idee. En iedereen werd gestraft. Daarom ben ik hier, om boete te doen, te rouwen en misschien mezelf te genezen. Hier is het begonnen en hier moet ik er een einde aan maken. Het is een spookdorp, deze plek die me kwelt, die me heeft gemaakt tot wat ik ben. Een paar weken voor mijn negentiende verjaardag had mijn moeder me hierheen gestuurd om bij mijn vader te gaan wonen, een man bij wie ik tot dan alleen een paar zomers had doorgebracht toen ik veel jonger was. Na aankomst ontdekte ik al snel dat zijn standpunt over zijn biologische plicht niet was veranderd en dat hij dezelfde regels hanteerde als toen ik klein was: dat ik me niet te veel moest laten horen en zien. Ik moest een uitzonderlijk hoge morele standaard nastreven, uitblinken op school en me gedragen naar zijn levensstandaard. In de maanden die volgden deed ik, als gevangene in zijn koninkrijk, natuurlijk het tegenovergestelde, werkte mezelf in de vernieling en bezoedelde zijn naam. Destijds had ik absoluut nergens spijt van – althans niet wat mijn vader aanging – tot ik gedwongen werd met de nasleep te dealen. Nu ik zesentwintig ben, zit ik daar nog steeds in. Het is me duidelijk dat ik Triple Falls nooit zal ontgroeien en de tijd die ik hier heb doorgebracht nooit te boven zal komen. Nadat ik me er jaren tegen heb verzet, is dat de conclusie die ik heb getrokken. Ik ben nu een ander mens, maar dat was ik ook voordat ik wegging. Toen het allemaal gebeurde, was ik vastbesloten nooit